Dag 12; Hondjes en Christoffel Nationaal Park

Kennen jullie die mop van die 2 ballonnen in de woestijn? Zo niet...niet lachen hij is heel flauw: Er lopen 2 ballonnen door de woestijn. Zegt de één tegen de ander...pas op, een cactussssssssssssss. Die zijn we Hidde aan het aanleren! Alleen hij kan hem maar niet onthouden, wel de lange cactussssssss op het eind. Hoe komen we erop? Je kunt toch beter andere dingen aanleren? Dat klopt, maar na de hoeveelheid cactussen die wij vandaag gezien hebben word je wel een beetje flauw, haha. Het helpt Hidde ook weer focussen en produceren. Wie weet vertelt hij hem nog wel eens aan één van jullie😉. 

We zijn begonnen met een Hollands ontbijtje...mini worstenbroodjes en een gebakken eitje. De 1e helft PSV-Willem II gekeken en toen op pad. Ruim 30 minuten gereden naar de hondenopvang die we gekozen hebben (Rescue Paws Curacao Dog Center). Ze zijn van 10-12u in het weekend open. We kregen eerst een rondleiding en daarna mochten we in de hokken om de honden te aaien. Alles mocht, zodat de hondjes goed gesocialiseerd en snel geadopteerd worden. Wat heerlijk om al die blije vriendjes te mogen aaien en knuffelen. Maar wat is het toch schrijnend dat deze opvang noodzakelijk is. De mensen op Curaçao zijn niet zo "netjes" in de zorg voor honden. Zodra ze zwanger zijn of ziek worden, gooit men ze op straat. Zo leven er mogelijk duizenden zwerfhonden op Curaçao. Er waren ook ernstig zieke pupjes, van pas een paar weekjes oud. Ze werden door de eigenaar behandeld met medicijnen. Dat ging een beetje ruwer dan dat wij onze hond behandelen. Het werk dat ze doen is mogelijk maar een druppel op een gloeiende plaat, maar niks doen is nog erger. We willen natuurlijk geen hond meer erbij, maar we hebben een goede donatie gedaan, zodat ze zelf de gewenste spullen kunnen kopen. 

Na de RPC zijn we doorgereden naar het Christoffel Nationaal Park. Daar ligt de hoogste berg van Curaçao en die kun je beklimmen (voor 10 u in de ochtend). Slaan we voor nu over, niet handig met kinderen en slippers aan. We rijden de groene en blauwe route. Na 13.30u laten ze geen auto's meer toe, dus we zijn mooi op tijd. We beginnen met de groene route (= de berg auto route). Spannende eenrichtingswegen tussen (jawel daar zijn ze...) cactussen, hagedissen, Caracara's, doornstruiken. En dit op wel erg steile en slecht geasfalteerde wegen. Het voelt als een rollercoaster, gelukkig niet met onze eigen auto. Fijn dat we hier een "tank" van een auto hebben. Met een kleine auto en weinig pk had je hier moeite gehad of was hij niet meer heel geweest. Het voelt net of we in the middle of nowhere zijn, we komen niemand tegen. Koen is de piloot en ik de navigator. We stappen uit bij de aangegeven bezienswaardigheden en genieten van wat we zien. We zien Shete Boka van ver, zien landhuis Knip, natuurlijk de Christoffel berg, de ruïnes van Zorgvlied (voormalige plantage) en ook nog de kopermijn. Ook is er een brutale Caracara die zich goed van dichtbij op de foto laat zetten. Om 13.20u pakken we de 2e route (blauw = de Noordelijke auto route). We hebben een prachtig uitzicht op Boka Grandi (waar mijn telefoon gaat en mijn moeder belt, terwijl ik het gevoel heb op het topje van de wereld te staan). We gaan een grot in, waar heel veel vleermuizen verblijven (we zien ze niet). Het is er bloedheet en spooky. We maken een foto van de donkerte en gaan weer rap naar buiten. Bij de foto's zie je een aantal beelden ervan, met begeleidende titels. We worden een beetje dorstig en hongerig en maken de route af. We zijn toe aan wat gewone wegen, haha. En wil je de live beelden zien...kijk dan de uitzendingen terug van de Meilandjes op Curaçao 😉. We hebben geprobeerd Martien en Erica na te doen, maar de kinderen vroegen ons te stoppen, haha.

We rijden verder op zoek naar een lunchplek. Bij Playa Kalki is het te druk. Een stuk verder komen we Sol food tegen. Mooi groen geschilderd, druk en een goede kaart. Gerund door een ouder Amerikaans stel. We zitten prachtig met uitzicht op strand en zee. Als we wat beter kijken zien we dat het Playa Grandi is (waar je tussen de schildpadden kunt zwemmen). Hoe is het mogelijk... onbewust een plek uitzoeken en niet weten dat we hier zo dichtbij zaten. Het is al bijna half 4 als we klaar zijn met eten en we besluiten niet te gaan zwemmen. Rijden er deze week nog eens heen. Het is nog een flinke rit naar huis. Intussen kennen we de weg en hoeft de navigatie niet aan. Bij thuiskomst nog gezwommen in het zwembad en wat geluierd. In de avond een Italiaan bezocht. Vreselijk lekker! 

Koen en Hidde hebben Studio Sport teruggekeken en zo kan ik het blog bijwerken. Bedankt voor het lezen en reageren! Echt heel leuk en fijn. Ik reageer misschien niet persoonlijk terug (echt door tijdgebrek), maar we lezen alles! 

Morgen starten we met de 2e therapieweek! Hidde kijkt er al naar uit. Is dit weekend niet boos geweest, op een kleine bui net na het eten. Hij vond dat hij een ijsje moest hebben en wij zeiden van niet. Maar hij kon het heel knap ombuigen. 

We hebben normaal ook workshops die we volgen, maar dit jaar vallen ze erg ongunstig. Onder de therapietijd van Hidde. En die willen we graag volgen.

Ook hebben we morgenavond de boottocht met alle CDTC families naar het Spaanse Water. Een natuurlijke lagune in het oosten van het eiland, met verschillende baaien en eilandjes. Zin in!

P.s. een (gratis) tip; onderaan een verhaal zie je altijd een paar foto's, maar dat zijn ze dan niet allemaal. Kijk bovenaan de pagina en klik dan op foto's. Dan zie je ze allemaal, met een titel erbij.